به گزارش برنا، روزهای گرم و طلایی تابستان کم کم پایش به تقویم این روزهایمان باز می‌شود. با آمدن تابستان اتفاق‌های زیاد و گاه مهمی می‌افتد. گذشته از اینکه دست‌های گرم تابستان پر از کلی میوه خوشمزه و رنگارنگ است، گذشته از اینکه دانش آموزها و دانشجوها از درس فارغ می شوند، گذشته از اینکه بازار سفر و تفریح گرم می شود،گذشته از اینکه اتفاق بزرگی به نام کنکور در تابستان رخ می دهد، اتفاق‌های دیگری هم می افتد. مثلا در پایتخت،تابستان که از راه می‌رسد به طور طبیعی ویترین‌های بوتیک‌ها و مغازه‌ها با لباس‌های نازک و رنگارنگ تابستانی پر می شود و نوع پوشش مردم هم تغییر می‌کند و در پی این اتفاق، ماجرای دیگری به راه می افتد. ماجرایی که هر چند تازه نیست اما هر بار حرف ها، بحث ها و جنجال های تازه ای را به دنبال دارد. گرمای هوا و شروع بحثی دوباره به نام برخورد با بدحجابی.
صحبت‌های سرتیپ سردار احمد رادان، جانشین فرمانده ناجا در روزهای نزدیک به تابستان 90 این رسم هر ساله را تکمیل کرد. او در در تشریح برنامه‌های تابستانه نیروی انتظامی در حوزه امنیت اخلاقی گفت؛ قرار است گشت‌های موتوری، پلیس راهنمایی و رانندگی و پلیس‌راه به برخورد با بدپوششی بپردازند. طرح برخورد با بد پوششی ابتدا در استان‌های تهران، گیلان و مازندران آغاز می‌شود و بعد در استان های دیگر، البته در صورتی که این نیاز احساس شود.
رادان در بین صحبت هایش از اینکه به واحدهای تولیدی و توزیعی هم اخطارهایی داده می شود گفته است و البته از طرحی جدید در دل طرح برخورد با بدحجابی خبر داده است. تیم‌های موتورسوار راهنمایی و رانندگی و انتظامی در اتوبان‌ها، خیابان ها، همه معابرشهر گشت زنی می کنند و با کسانی که پوشش نامناسبی دارند، چه راننده داشته باشند و چه سرنشین، برخورد می‌کنند. خودروی آنها به پارکینگ منتقل می شود و افراد هم به واحدهای انتظامی منتقل می شوند.
رادان: شاخص‌های بدپوششی مشخص شده است
دکتر سید حسن حسینی، جامعه شناس و استادیار گروه جامعه شناسی دانشگاه تهران درباره این موضوع گفت: نکته‌ای که وجود دارد این است که این مدل برخورد آیا قبلا تجربه شده و آیا اگر تجربه شده جواب داده است؟ اگر این تجربه ناموفق بود حاضر هستیم سیاست خود را تغییر داده و در آن تجدید نظر کنیم؟
این جامعه شناس همچنین درباره برخورد ناجا با تولید و توزیع کننده‌های پوشاک بیان کرد: متاسفانه بخش عمده‌ای از پوشاک از کشورهای دیگر مثل چین و ترکیه به شکل‌های مختلف؛ قاچاق و رسمی، وارد کشور می شود. معتقدم صرفا برخورد با تولیدکنندگان پوشاک نتیجه نمی دهد. این نوع برخورد، سخت افزارانه محسوب می شود. اگر لباس‌ها را جمع کنیم ذهنیت فردی که سراغ پوشیدن آن می رود، جمع نشده است. او دنبال دوخت یا تولید لباس مورد علاقه اش می رود. مردم خیاط‌های خصوصی دارند، گاهی خودشان خیاط هستند، لباس هایی را طراحی کرده و می پوشند که علاقه دارند. کم کم تولید کننده‌های زیرزمینی پیدا می شوند و افراد برای اینکه لباس های مورد نظر خود را پیدا کنند به این تولید کننده های خاص مراجعه می کنند. نکته ای وجود دارد؛ اینکه چه می پوشیم،برخورد نرم افزاری می طلبد و این موضوع به فکر فرد مربوط می شود.
تعریفی که از زیبایی شناسی در هر نسلی و هر مقطعی از زمان وجود دارد تعیین کننده جهتی است که افراد به سوی آن می‌روند. قطعا این ایده ها و نظرات به صورت جهانی تولید می شود و تولید های نظری از راه نشریه، ماهواره و ابزارهای رسانه ای و تبلیغی دیگر به جامعه وارد می شود. مد سازها و مدل سازان بر اساس روانشناسی و جامعه شناسی ملل کار کرده و مدل طراحی می کنند.
انسان شهر نشین امروزی از نظر روانشناسی گرفتار وجوهی است؛ یکی از این وجوه این است که افراد دایما باید در حال تغییر قرار بگیرند؛ تغییر شکل ظاهر افراد اهمیت دارد؛ اگر افراد هر روز یک لباس بپوشند روحیه شان دچار کرختی می شود. روح اشخاص اگر دچار یک نواختی شود از بین می رود.کسانی هستند که دایما در طبیعتی قرار دارند که با این رنگ ها مانوس هستند، اما انسان شهری که در زندگی شهری با خمودگی و خفگی دیوارهای سیمانی شهر زندگی می کند، نیاز به تنوع و تلون دارد.
این استاد دانشگاه تهران در ادامه افزود: بدپوششی در جامعه بر اساس معیارهایی که مقرر شده، مطرح می شود. قوانین بدحجابی و حجاب در کشورهای مختلف دنیا متفاوت است. باید انتظارات‌مان در محیط های شخصی باشد و در محیط های عمومی تر با نرمی،گفت‌وگو و آشتی، همان طور که یک پدر در خانواده با فرزندانش برخود می کند با افراد جامعه برخود کنیم. با به کار بردن نرمش در کارهای فرهنگی می توانیم موفق تر باشیم.
اما سید علی بنی صدر، کارشناس مذهبی، حرف‌های دیگری داشت. او درباره آسیب شناسی این اتفاق از دیدگاه مذهبی گفت: در زمان هایی بحث امر به معروف و نهی از منکر را داریم که بحث آن جدا است. باید به این مساله دقت کرد که آیا در مورد این موضوع هم با بحث امر به معروف و نهی از منکر رو به رو هستیم؟ اگر این موضوع را امر به معروف و نهی از منکر حساب نکنیم و مجازات بدانیم، همان طور که در فقه اسلامی آمده است، حاکم شرع می تواند برای هر گناهی که موجب ایجاد اختلال در جامعه و مختل شدن نظم عمومی جامعه شود به شکل خودمختار مجازات و راهی برای خنثی کردن آن در نظر بگیرد.
در چنین مواردی بحث امر به معروف و نهی از منکر مطرح نیست. در حال حاضر با وضع چنین قانونی قرار است افراد بدپوشش را مجازات کنیم، قرار نیست آنها را امر به معروف و نهی از منکر کنیم. اگر از کلمه مجازات به جای امر به معروف و نهی از منکر استفاده کنیم، همه چیز درست می شود.
او در واکنش به این طرح به برنا گفت: تصور می کنم کار به جایی است. فقط این بحث مطرح است که چنین کاری باید با حساب و کتاب و مطالعات انجام شود تا بازخورد طرح، مثبت باشد و به حل این مشکل به شکل حقیقی کمک کند و نکته دیگر این است که اگر بنا بر اقدام عملی در این زمینه گذاشته شد، همه دستگاه ها و مدیران همکاری کرده و به آن عمل کنند.
این محقق در پاسخ به این پرسش که آیا پیش از چنین اقدامی نیاز به فرهنگ سازی احساس نمی شود توضیح داد:در این زمینه به کار فرهنگی و آموزشی نیاز داریم، اما باید بررسی و مشخص شود کدام سازمان به کار فرهنگی و آموزشی در زمینه حجاب و پوشش می پردازد. در حال حاضر هم قطعا به عهده سازمانی است فقط باید اعلام شود کدام سازمان این وظیفه را بر عهده دارد. باید بررسی شود سازمانی که متولی این امر است، تا به حال در این زمینه چه کرده؛ برای مثال وزارت ارشاد تا به حال برای مقابله با این قضیه چه اقدامی انجام داده است؟
اما سوال اساسی این است که اگر امر فرهنگ سازی وآموزش را به طور کامل انجام نداده ایم،این کوتاهی مانع از انجام ندادن کارهای دیگر است؟ عده ای خلاف شرع می کنند، یعنی اصلا نمی شود به آنها گفت بدپوشش، چون این افراد اصلا حجابی ندارند، یعنی در واقع به نوعی به اسلام اعتراض می کنند. این افراد به شکل آشکار به اسلام اعتراض می کنند.نمی توانیم بگوییم آموزش انجام نشود و یا اقدام های بازدارنده را انجام ندهیم. هر کدام در جای خود لازم هستند.
این کارشناس مذهبی در قالب راهکارهایی برای برخود با بدحجابی گفت: اداره راهنمایی و رانندگی آموزش مردم را پیش گرفت و در این کار موفق هم بود. اگر قرار باشد کار آموزشی انجام بدهیم اینطور نیست که حتما شکست بخوریم. باید برنامه ریزی کنیم و ساز و کارهایی برای فرهنگ سازی حجاب طراحی کنیم. نمی خواهیم بگوییم همه خانم ها باید چادر سیاه سر کنند،درست است که چادر حجاب برتر است، اما این بی حجابی رواج پیدا کرده در جامعه هم پذیرفتنی نیست. اینکه خانم ها روسری شان را در خیابان بردارند، قابل قبول و توجیه نیست. کسی هست که بدحجاب است، به او می شود تذکر داد، اما گاهی طرف اصلا حجاب ندارد و با این کار به دین اهانت می کند، در مورد چنین فردی تذکر کارساز نیست. در کل در مورد این مساله نمی توان به آسانی صحبت کرد. چون مثل تیغ تیز دو لبه ای است که اگر کمی اشتباه راجع به آن صحبت کنیم به جای نتیجه مثبت نتیجه عکس می دهد.
مردم و جوانان که به نظر می رسد مخاطب اصلی این طرح هستند هم نظرات و تحلیل هایی در مورد این طرح دارند.
نیکتا محب ، 26 ساله و کارمند اداره بیمه است. او درباره این طرح گفت: فکر می کنم اگر در این طرح واقعا با کسانی که بدحجاب یا بی حجاب هستند برخورد شود ،خوب است، اما گاهی در دوره های قبلی این طرح با کسانی که پوشش نامناسبی نداشتند هم برخوردهایی صورت می گرفت. مهم این است که هدف این طرح برخورد با چه کسانی باشد.
محمد رضا حسینیان ،29 ساله و دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی برق است. او درباره این طرح گفت: فکر می کنم نوع و شیوه برخورد نیروهای ناجا خیلی مهم است؛ اینکه چطور به مردم تذکر می دهند، برخورد محترمانه و با ملایمت نتیجه مثبت می دهد.
پریسا آهنگر، 23 ساله و دانشجوی رشته گرافیک است. او در واکنش به اجرا شدن طرح برخورد با بدپوششان از 25 خرداد گفت: بعضی‌ها واقعا بدحجاب نیستند، بی حجاب هستند و با وضعیت های نادرست و نامتعارف در جامعه ظاهر می شوند، نیت این افراد گاهی فقط خودنمایی است و گاهی برای اعتراض، این افراد گاهی واقعا با پوشش هایی در جامعه حاضر می شوند که مردم در معابر و خیابان ها از نگاه کردن به انها شرم می کنند. اگر با این افراد در این طرح مقابله شود خوب است. اما اینکه بخواهیم بی دلیل به جوان ها و نوع پوشش آنها ایراد بگیریم درست نیست.
امیرعلی نجاتی، 25 ساله، دیپلمه و کارمند است. او درباره این طرح به خبرنگار برنا گفت: در چنین طرح هایی بیشتر با جوانان برخورد می شود تا با کسانی که واقعا با هدف برهم زدن جامعه با پوشش های نادرست در جامعه حاضر می شوند. امیدوارم تابستان امسال این اتفاق دوباره تکرار نشود.
